Check mijn Linkedin pagina met ervaringen en opleidingen door de QR code te scannen

Ik schrijf graag en deel dit op social media, hieronder wat mijn hersenspinsels

Uiterlijke schijn bedriegt

Veel mensen zien mij als een avonturier, stoer, positief en open, dat is wat ik regelmatig hoor over mezelf. Maar daar zitten, zoals bij elke mens, natuurlijk ook gevoel en emoties achter, wat je niet ziet aan de buitenkant zeg maar.

In dit artikel vertel ik hoe ik mij soms extreem onzeker voel(de) in een dikke mist, onder een donkere wolk leef(de) van een onzeker meisje. En hoe ik daar heel sterk mee omga nu, en mij niet laat tegenhouden door de stemmen die mij vertellen dat ik niet goed genoeg ben.

 

Ik heb een goede basis qua opleidingen, werkervaring en met mijn onderneming gaat het prima! Ik krijg goede feedback van opdrachtgevers en managers: 'Het is je persoonlijkheid en je kwaliteiten waardoor we alleen maar meer met je willen werken'. Ik weet wat ik kan en kan dit perfect overbrengen aan potentiële klanten, managers en tijdens netwerkbijeenkomsten. Dan zou je niet denken dat ook ik met tijden last heb van een grote donkere wolk die boven me hangt. Een gevoel van niet goed genoeg zijn, niet capabel en last van een knagend onbestemd gevoel. Dat het slechts een kwestie van tijd is voordat het fout gaat. Dat ik het eigenlijk helemaal niet kan. Maar dat ben ikzelf die tegen mezelf dingen zegt die op niets zijn gebaseerd en ik ook nooit van iemand heb gehoord. Waar komt dat dan vandaan en hoe ga ik hiermee om.

 

Het gevoel dat ik niet thuishoor tussen andere professionals die het allemaal zo goed voor elkaar hebben en nooit aan zichzelf twijfelen. Het gevoel dat iedereen elke oneffenheid in mijn uiterlijk, communicatie of werk ziet of hoort. Maar ook prive, het gevoel hebben dat anderen om me heen echt allemaal zoveel beter voor elkaar hebben, zo zeker van zichzelf, en je in goed lopende gesprekken jezelf soms dom voelt, terwijl de ander daar geen reden toe geeft.

 

Gelukkig speelt dit geen mega grote rol meer, maar mijn donkere wolk komt af en toe overdrijven en blijft soms even hangen, het uit zich in fysieke benauwdheid en een onbestemd gevoel. Voor mij tegenwoordig louter een signaal en geen reden meer om bij de pakken neer te gaan zitten of om gigantisch aan mezelf te gaan twijfelen. Het is een signaal, dat ik weer even wat alerter moet zijn op mijn gevoel en mezelf de ruimte moet geven om onder deze wolk uit te kruipen. Ik merk dat ik last krijg van deze wolk wanneer ik teveel binnen zit en te weinig interactie heb met anderen.

 

“Veel vrouwen (70%) heeft zo’n stemmetje en zijn er hardnekkig van overtuigd dat ze niet goed genoeg zijn, ondanks het bewijs dat ze wel bekwaam zijn zoals complimenten van anderen, diploma’s en promoties. Hoeveel lof ze ook krijgen, het neemt het gevoel niet weg. Integendeel. Ze voelen zich een fraudeur, hun behaalde successen hebben ze niet aan zichzelf te danken. Nee dit was net toevallig, veel geluk gehad, dankzij die collega, etcetera.”

 

Waar komt dat dan vandaan, dat wij soms enorm aan onszelf kunnen twijfelen en daar echt in kunnen blijven hangen terwijl we het super goed doen? Het Imposter Syndroom kan bijvoorbeeld veroorzaakt zijn door je opvoeding. Misschien heb je thuis weinig steun en liefde ervaren of waren je ouders juist overdreven beschermend? Het is goed mogelijk dat je je daardoor op latere leeftijd onzeker voelt over je eigen capaciteiten of zelfs denkt dat je er niet toe doet. Het syndroom komt begrijpelijkerwijs ook vaker voor bij mensen die vroeger zijn gepest en daardoor een minderwaardigheidsgevoel ontwikkelden.

 

Ik had als kind altijd het gevoel dat ik me ergens voor moest schamen, niet goed genoeg was, dat ik er niet bij hoorde, dat ik onzichtbaar was onder mijn donkere wolk. En later, in relaties werd ik er vaak op gewezen dat ik niet goed genoeg was. Alles waar ik interesse in had of waar ik me mee bezig hield werd weggewuifd of zelfs als belachelijk bestempeld. Waardoor ik een mezelf wegcijferde en een soort van kameleon werd, een skill die met het werken met veel verschillende opdrachtgevers en mensen met verschillende achtergronden heel handig kan zijn, maar ik mezelf niet meer als mens met mijn normen en waarden laat bepalen. Ik weet waar ik voor sta en laat mijn stem horen, wel altijd met respect voor de ander want ik zou deze niet hetzelfde gevoel willen geven dat ik met mij meedroeg.

 

Mijn wolkje, het is inmiddels geen onweersbui meer, houdt mij niet tegen mezelf ontwikkelen en nieuwe relaties aan te gaan. Ik heb ook bewust van dat deel van mijzelf (en mijn leven) afstand genomen, wat ervoor gezorgd heeft dat ik weer vrij kan ademen en in mezelf geloof. Ik ga gesprekken aan en weet dat, ook al breng ik bij de ander geen gedragsverandering teweeg, ik er zelf altijd sterker uit kom en me anders profileer waardoor wel de voorwaarden en verhoudingen binnen de (zakelijke) relatie verschuiven. Wat oplevert dat ik me zekerder voel en in mijn eigen kracht sta. Dit werd gisteren ook bevestigd in de workshop 'Couragious conversations' van Female Ventures en de Buccaneer Delft

 

Wat heeft mij geholpen in het zetten van stappen naar een leven onder een heldere hemel?

• Ik realiseer me dat deze wolk een gevoel is en niet een feit

• Ik ga naar buiten en neem ruimte voor mezelf, ik merk dat ik minder goed functioneer wanneer mezelf tekort doe

• Ik probeer niet te lang stil te staan bij (negatieve) feedback, maar praktische stappen te nemen om hier constructief mee om te gaan.

• Ik wil soms te veel voor anderen doen, maar stel daar tegenwoordig duidelijk grenzen aan. En merk dat mensen mij dan nog steeds aardig vinden 😉

• Ik realiseer me dat elke mens uniek is en dus niet perfect

• Ik heb leren communiceren, ook iets niet met de paplepel ingegoten is, maar wel heel belangrijk is in het ventileren van gevoelens, gedachten en validatie

• Check, check dubbelcheck mezelf soms nog, omdat ik niet het risico wil lopen dat ik door de mand val… nog een overblijfsel van mijn donkere wolk.

 

Een les die ik nog geen jaar geleden leerde: Iedereen in deze wereld is in eerste instantie met zichzelf bezig, zijn eigen gedachten en hoe zij overkomt op anderen, niet alle ogen zijn op jou gericht, niet elk detail van wat jij doet is zichtbaar voor iedereen.

 

Tot slot, vergeet jezelf ook niet van tijd tot tijd te belonen en echt trots te zijn op je eigen prestaties. Fluit jezelf terug als het stemmetje in je hoofd weer zegt dat dit niet door jouw kwaliteiten komt, maar slechts een gelukje was. Wen eraan om jezelf ook een klopje op je schouder te geven.

 

Communiceren kan je leren!

Ik ben het voorbeeld van een volwassene die als kind niet heeft leren communiceren. Ik heb leren praten, zoveel mogelijk zonder zwaar Brabants accent, maar communiceren, emoties en gedachten uitten, is er niet met de paplepel ingegoten.

Met het gevolg dat ik mezelf niet kon uiten, ik dacht dat ik me moest schamen voor het feit dat ik überhaupt emoties voelde, een mening had en voor wie ik was. Niet communiceren is ook nooit de oplossing geweest voor issues die er spelen. Emoties, gedachten konden nergens naartoe. Als ik poogde deze wel te uitten werden ze vaak ontkent. Voor de buitenwereld was ik een heel blij kind maar van binnen, waar al die emoties en al die gedachten constant aanwezig waren, knaagde het altijd. De introverte extravert was geboren.

Gelukkig heb ik door veel te luisteren en te observeren geleerd dat je mag praten over bepaalde emoties en je gedachten mag verwoorden. Dat je je mening mag en kan geven zonder daar anderen mee tekort te doen. Dat betekent dat mijn hoofd een stukje lichter is, mensen mij echt leren kennen en ik niet altijd meer een gevoel van schaamte bij me draag.

Ik heb nog steeds moeite met gesprekken over moeilijke onderwerpen. Gesprekken waarin ik niet de regie heb, slechtnieuws gesprekken en gesprekken waarvan ik weet dat er feedback komt, feedback is in mijn hoofd namelijk altijd negatief, daarover binnenkort een blog....

Voor mij wel een reden om nu, na twee jaar ondernemen en daardoor een stuk sterker, volledig uit mijn comfortzone en met gezonde tegenzin deel te nemen aan de workshop van Female Ventures in Delft met de titel 'Courageous Conversations: Say difficult things with clarity and kindness.'een tekst te typen.

Software, Apps en Tools, t'iswat...

Als professioneel freelance ondersteuner gebruik ik zelf voornamelijk de gangbare software van Microsoft waar elke support professional en organisatie mee werkt. En daarnaast natuurlijk de Adobe software voor mijn grafische werkzaamheden.

Verder gebruik ik maar een enkele van de tools die Management Support - Voor managementondersteuners benoemd in het artikel, mijn boekhouding en tijdsregistratie doe ik met Excel, daar heb ik goede templates voor genaakt, ja ik ben een Excel nerd😉. Plannen doe ik in mijn Google agenda en verder vind ik privacy en gegevensbescherming super belangrijk en werk altijd met de tools, apps en directe inlog van mijn klanten. Waarvan ik de inloggegevens bewaar en bescherm met LastPass. Je zal op mijn laptop geen gegevens, documenten of informatie van klanten vinden.

Microsoft Teams is een app waar ik veel mee werk en waar klanten hun plannen, communicatie en documenten in delen. Calls worden dus ook voornamelijk in Teams of Google gedaan. En Teams kan wat Trello ook kan als het gaat om Takenlijsten en nog veel meer!

De social media planners PublerHootsuite en Business Suite gebruik ik voor mijn opdrachtgevers. Voor mezelf laat ik mijn social posts meer organisch ontstaan door te posten in de actualiteit. Deze maak ik op in grafische programma's en het hele eenvoudige/herhalende werk, daar maak ik een template voor in Canva , voornamelijk omdat dit ook met de telefoon aan te passen is en ik dan net ff flexibeler ben als de klant dat vraagt. Vergis je niet, ik gebruik geen Canva templates, ik maak ze 😉

Als het om website ontwerp en beheer gaat, dan wordt er gebruikt wat de klant kiest. Natuurlijk kan ik daar wat in sturen en het ligt ook aan welke functionaliteiten en complexiteit de klant zoekt, daarin zijn WordPress en JouwWeb favoriet, maar ook Jimdo wordt gebruikt...dat kan, met mijn grafische en technische kennis hebben de meeste platformen nauwelijks geheimen. Mijn webhost is trouwens STRATO AG en daar ben ik prima tevreden over!

Ik werk direct en nauw samen met mijn (,potentiële) opdrachtgevers en het maken van afspraken doe ik door de telefoon te pakken of via WhatsApp. Ik houd van een persoonlijke benadering. En ja ik ben super transparant als het gaat om wat ik doe en hoe ik dat doe, maar wat ik eerder al aangaf, privacy en gegevensbescherming zijn nummer 1. Dus zorg er als Support Professional of Virtual Assistant alsjeblieft voor dat je je AVG goed op orde hebt. Beveilig je laptop dubbel, laat hem nooit onbeheerd open en bewaar inloggegevens van je klanten veilig!

Weet je als startende zelfstandige nog niet zo goed wat de AVG inhoud, check dan de website van de Autoriteit Persoonsgegevens (Dutch DPA)

En vragen staat ook bij mij vrij!

 

 

Remote werken

Oh ja jij bent die dame die in Kenia zit… en dan komen de vragen 😉

Zit je daar het hele jaar?
Nee, ik zit hier niet het hele jaar, ik ben een aantal maanden per jaar in Nederland, ik heb tenslotte een Nederlandse onderneming met Nederlandse klanten en interim opdrachten. 

En hoe ben je daar dan terecht gekomen?
Nou, om een lang verhaal zo kort mogelijk te maken. Ik kom al bijna 10 jaar in Oost Afrika (voornamelijk Kenia) voor vrijwilligerswerk en vakantie en wilde hier altijd al zoveel mogelijk zijn. Eind 2016 ben ik naar Zanzibar gegaan voor een baan in een hotel, maar daarnaast kon ik niet ook nog vrijwilligerswerk doen. Dus ben ik terug gegaan naar Nederland waar ik mijn vrijwilligerswerk met vluchtelingen weer op heb gepakt. Ook ben ik toen gestart met een bachelor studie waardoor mijn Afrika plannen even op de plank werden geparkeerd.  In 2019 was ik weer op bezoek in Zanzibar en liep daar een ontzettend leuke buurman tegen het lijf.  En toen ging het snel!

En je man, die is Keniaans?
Jazeker, mijn man ia geboren en getogen Keniaan, hij was op Zanzibar aan het werk als Kitesurf instructeur bij de kiteschool waar een wederzijdse vriendin werkt.

En welke taal spreken jullie dan?
Wij spreken gewoon Engels. Engels is de taal waarin hier lesgegeven wordt vanaf de basisschool, hoewel heel veel mensen om mij heen hier alleen Swahili spreken. 

En zit je dan op een compound met beveiliging enzo...?
Nee, hoor ik woon in een klein dorpje middenin de natuur, we hebben hier een stuk grond waar we een gedeelde woning hebben gebouwd. Wij wonen in 1 kamer en de rest verhuren we. We zijn aan het sparen om een 'echt'  huis voor onszelf te bouwen. Ik ben echt deel  van de community hier en dat is ook wat ik wil. Ik wil niet die blanke zijn die een grote muur om zijn huis bouwt. Ik val al genoeg op ;)

Wat gaaf, waar dan precies, dan ga ik dat eens opzoeken.
Nou aan de kust 100KM boven Mombasa, vlakbij Watamu, waar ook wel toerisme is dankzij de prachtige stranden en de ligging ten opzichte van de safariparken. We zitten 7 KM van de Indische oceaan en zo'n 3 KM van Arabuko Forrest, waar een grote groep olifanten woont.

Maar wat stoer!
Ik voel me hier thuis en wil hier zoveel mogelijk zijn. De stap om te gaan ondernemen was voor mij daardoor een logische, wat niet wil zeggen dat ik het niet heel spannend vond. En nog steeds, het is niet makkelijk dat je niet weet of je volgende maand nog dezelfde inkomsten hebt. Maar dat geldt voor elke ondernemer denk ik dan maar. En de maanden dat ik in Nederland ben doe ik interim opdrachten waardoor ik lekker bezig blijf! 

Maar dan moet je je man missen?
Dat klopt, alhoewel we dat vanaf het begin van onze relatie gewend zijn. Hij zegt altijd "That's life, you have to go for work, and you will be coming back, it's not forever." echt Afrikaans om zo te denken en het maakt het voor mij ook wel een stuk prettiger.

En wat doe je dan voor je NL klanten en is die afstand niet lastig?
Ik doe voornamelijk backoffice support en beheer social media, zoek content en maak visuals (voornamelijk LinkedIn) voor mijn klanten. Wat ik daarin het belangrijkst vind is dat we elkaar goed leren kennen. Wat doet mijn klant, wie is mijn klant en hoe zien zijn/haar bedrijf en branche eruit? Ik denk mede door mijn ervaring en studie in Maatschappelijk werk en mijn werkervaring bij verschillende organisaties ik inmiddels wel aan kan voelen wat er verwacht wordt van mij. Bij de een is dat puur uitvoeren van de taken en bij de ander is dat ook meedenken, sparren en met ideeën komen. Dat laatste is wel echt mijn ding. Ik spar graag, zoek zaken uit (bv content research of processen) en help daarmee de ondernemer op punten waar hij/zij zelf geen tijd voor heeft, of soms ook gewoon wat minder kaas van gegeten heeft. Jaja, ik blijf een kaaskop;) Communiceren is dan voor mij ook prioriteit en ik denk zelfs dat mijn klanten vaak niet eens in de gaten hebben dat ik op bijna 10.000KM afstand zit. 

En jouw klanten, die vinden dat niet een dingetje dan?
Naar mijn idee niet….wanneer men ziet dat ik hier in mijn hutje op mijn blote voeten gewoon kneiterhard zit te werken en dat de afstand en mijn levensstijl daar verder geen belemmering in vormen, maar dat moet je eigenlijk aan mijn klanten vragen. Ik vind het vooral belangrijk dat mijn klanten weten dat ik er voor hen ben, dat ik het niet ff tussendoor doe, mijn werk heeft prioriteit en dat strand, natuur en het eenvoudige leven geven mij daarbij alleen maar heel veel energie!

En internet? Heb je wel een beetje internet daar? 
We hebben zonnepanelen waardoor we altijd stroom hebben en, als enig in de omgeving, een eigen router waarmee ik snel en stabiel internet heb. Al blijft het een feit dat ik in een ontwikkelingsland zit en je wel eens voor verassingen komt te staan. Maar daar is altijd een oplossing voor te vinden, of ik ga bij een hotel zitten, of werk met een bundel van een ander provider als hotspot. 

Lekker hoor zo vlakbij het strand! 
Klopt, in de weekenden of aan het einde van de dag is het heerlijk om of naar het strand of de natuur in te gaan. En gelukkig zit ik vlakbij een dorp waar best wel wat te doen is, waar ik (of we) soms gewoon even een goede Italiaanse koffie en ijsje nuttigen. 


Fabeltjes over het VA bestaan

Niet het advies van een coach of opleiding die jou als VA als klant wil binnenhalen, maar gewoon mijn verhaal. Met ervaring in loondienst en als interimmer op locatie, als ZZP'er remote. Afwegingen die je even langs elkaar kan leggen voordat je de sprong waagt (of niet, dat moet je lekker helemaal zelf weten).

Ik zie ze regelmatig voorbij komen “ik ga starten als VA omdat ik vrij wil zijn en niet meer van 9 tot 5 wil werken” en “binnen een maand naar 10K inkomsten”. Prima als men dat gebruikt als marketing truc, en prima als jij als klant daar warm voor loopt, maar laten we eens redelijk en realistisch kijken naar het beroep VA.

Wat is een VA nu eigenlijk? Een VA is een ondersteuner op afstand, geboren uit het op afstand uitvoeren van secretariële en administratieve werkzaamheden, inmiddels is er steeds meer vraag naar social media beheer, marketing, sales, HR, en andere werkzaamheden die niet onder de core-business van de ondernemer vallen. 

Ik zie vaak mensen voorbij komen (voornamelijk in de groepen op de socials) met de vraag: “ik wil starten als VA, maar wat kan ik dan allemaal doen?” Wat mij betreft is dit de omgekeerde wereld. Het remote of thuis willen werken is veelal het uitgangspunt van deze vraag. Jammer, want zou het uitgangspunt niet de vraag “wat kan ik en wat wil ik?” en vooral “wat vind ik leuk?” moeten zijn. Heb je een stevige basis en ben je volledig zelfsturend, dan is de volgende stap om na te denken over of je alleen, vanuit huis wil en kan werken. En vraag jezelf af of je volledig zelfstandig en voor meerdere opdrachtgevers tegelijk wil werken? 

Remote en thuiswerken (remote werken komt nog een blog over) zijn zaken die je echt moet willen. Je moet een goede werkplek hebben en de discipline om en ervoor te gaan zitten, maar ook om goed voor jezelf te zorgen. Er zijn hierin twee uitersten. De langzame starter, jij die het lastig vind om jezelf te motiveren om aan de slag te gaan zonder dat er iemand naast je zit of dat je naar je werk toe gaat. En je hebt de ‘unstoppable’, jij die maar door blijft gaan en daarin vergeet dat je ook oplaadtijd nodig hebt. Zorg dat je ergens een middenweg vindt die bij jou past.

Daarbij kan het thuiswerken erg eenzaam zijn, je bent zzp’er, zelfstandige zonder personeel, en werkt dus voornamelijk alleen. Voor degenen die dat heerlijk vinden is dit natuurlijk top! Voor degene die graag samenwerken en juist op kantoor altijd de lijm van het team waren zijn er manieren waarop je deze eenzaamheid kan doorbreken. Al blijft het feit dat je het merendeel van de dag alleen zit te werken. Werken op flexplekken kan voor afwisseling zorgen, wanneer je dit samen met iemand doet, want ook op deze plekken wordt vaak erg solo gewerkt.

Je bent ondernemer, dit brengt met ‘vrijheid’ ook een grote verantwoordelijkheid. Jij en alleen jij bent degene die jouw bedrijf kan maken en breken. Ondernemen is ontzettend leuk en veelzijdig, je houdt je eigen administratie bij, stuurt facturen en je promoot  je eigen bedrijf en je gaat natuurlijk klanten zoeken en behouden. Relatie beheer is een van de belangrijkste taken van jou als ondernemer. Dat hoeft niet perse (zoals vaak geroepen wordt) door constant op de socials aanwezig te zijn, maar door een gedegen netwerk op te bouwen op de manier die bij jou past. Als jij met vertrouwen en trots achter je onderneming staat is dat natuurlijk het mooiste wat er is. 

"Als VA kan je je eigen tijd indelen en ben je volledig vrij" dat is helaas voor weinig VA’s echt weggelegd. Ten eerste zijn veel van ons toch gewoonte dieren en werken we graag volgens een agenda. Ten tweede ben je afhankelijk van wat jouw klant van jou verlangt. Vaak werken je klanten zelf van 9 tot 5 en moet jij ergens daartussen je werkzaamheden uitvoeren en bv met je klant overleggen. Zorg dat je je uren voor je diverse klanten goed inplant en dat je grenzen stelt aan wanneer je wel en niet werkt en/of bereikbaar bent. Dan kan je vrijheid ervaren.

"Verdien 10K binnen een maand" is gebakken lucht. Misschien 1% van de ondernemers krijgt zijn onderneming binnen een maand op de rit én heeft zo een ‘product’ waar je dit mee kan verdienen. Als VA ‘verkoop’ je een dienst, jouw uren zijn het product en tenzij je die 10K als omzet en niet als inkomen telt, is dit een sprookje. Kijk in alle redelijkheid naar wat voor jouw werkzaamheden en met jouw vakbekwaamheid een redelijk uurtarief is. Haal daar je inkomstenbelasting en kosten vanaf en dat is wat je per maand verdient. Voor meer info en cijfers check de website van de belastingdienst, want geen enkele situatie is hetzelfde. En weet je van jezelf dat je er niet zo goed bent in cijfertjes, vraag dan een goede boekhouder of accountant om advies.

Tips:

Kijk eerst naar waar je kennis, vaardigheden en ervaring liggen voordat je gaat nadenken of je dit vanuit thuis wil en kan doen. 

Wil je echt ondernemen? Stel jezelf deze vraag goed. Het is een grote verantwoordelijkheid èn een uitdaging en avontuur.

Luister naar jezelf. Coaches en opleiders willen graag verkopen, ik zeg niet dat zij niet redelijk zijn, maar doe zelf onderzoek en bekijk wat bij jou past, of doe het gewoon lekker helemaal zelf ;)

Thuiswerken kan heel fijn zijn, maar bedenk je goed of jij daar goed op gaat of je toch liever collega’s om je heen hebt. En creëer een gezonde productieve werkplek jezelf.


Flexwerkplekken

Flexwerkplekken, ze schieten als paddenstoelen uit de grond, en ik als (digital) nomad die soms hier en soms daar verblijft maak er gretig gebruik van. Om samen met een klant te werken, gewoon om niet alleen op een thuiskantoor te zitten of als het even niet zo praktisch is om ‘thuis’ te werken.

Ik kom dus op verschillende locaties waar ze zogenaamde flexplekken aanbieden en sta soms verbaasd van de verhouding tussen wat men vraagt en wat men biedt, vooral dat laatste.

Flexplekken in cafés of lunchrooms ontbreekt het helaas vaak aan privacy, geen ruimte om te bellen en soms wordt er zelfs gezegd dat ‘lang’ bellen niet de bedoeling is. Ja ook ik stond met mijn oren te klapperen. Het internet is meestal niet veilig en er worden helemaal geen werkplekken geboden, maar je mag gewoon aan een tafeltjes gaan zitten, ja dat mag toch overal, hoezo is dat een extra dienst?

Een lunchroom, die zogenaamde flexplekken aanbiedt. Als je ervoor betaald word je met ‘rust’ gelaten, als je dat niet doet dan komt de bediening aan tafel om je te vragen of je nog wat lust. Deze menselijke interactie vind ik persoonlijk niet onprettig, zeker aangezien iedereen in zijn eigen laptop zit en er totaal geen interactie tussen de werkenden is, geloof me ik heb het geprobeerd. Verbluffend initiatief wat absoluut gepromoot wordt om te flexwerken, maar er zijn geen bureaus, bureaustoelen of veilig internetverbinding in de verste verte te bekennen en een groot deel van de plekken heeft niet eens een stroomvoorziening.

Bij andere locaties heb je dan iets meer privacy, een apart ruimte, maar daar is alles mee gezegd, en 8 uur lang op een houten stoeltje dat is toch echt niet goed voor de algehele gesteldheid.

Ik wil deze uitbaters van cafés en lunchrooms verzoeken om zich niet de markt te zetten als werkplek, maar als café waar je met je laptop op tafel mag zitten dat sluit echt beter aan bij wat jullie bieden. Zet op je site bijvoorbeeld dat flexwerkers welkom zijn, dat is echt wat anders dan het aanbieden van werkplekken.


En dan heb je de grote jongens, de vastgoedmannen die grote kantoorpanden hebben waarin ze kantoorruimtes verhuren. Prima initiatief als je een heel kantoor huurt voor langere tijd, goed uitgerust en meestal van alle gemakken voorzien. En dan, dan boek je er een flexwerkplek voor een dag en, tot mijn verbazing, word je in de kantine gezet of zelfs in de hal waar gasten zitten te wachten op hun afspraak en waar mensen constant doorheen lopen. Ook weer op zo’n ongelukkig stoeltje en met wifi die al die gasten ook gebruiken.


Nu hoor ik sommigen denken, dan moet je een kantoor huren en het zelf regelen, of gewoon ‘thuis’ blijven zitten. Dit is helaas niet voor iedereen mogelijk, financieel of praktisch gezien. Ik ben dus echt wel blij met het feit dat het tegenwoordig heel veel normaler is om met je laptop op tafel in een café te zitten, of dat vastgoedeigenaren nadenken over hen die alleen werken en zoeken naar flexibiliteit.

Gelukkig zijn er ook locaties die het heel goed geregeld hebben. Multiburo in Antwerpen was zo’n plek waar je een volwaardig bureau huurt en er zelfs belhokjes aanwezig zijn en Spacetocreate in op Utrecht Centraal, waar zelfs zit-sta bureaus aanwezig zijn!

Goede bureaus, maar vooral goede stoelen, stroomvoorziening op elk bureau en beveiligd internet is het minste dat je nodig hebt om een dag goed te kunnen werken. Productief te zijn en aan het einde van de dag te denken, “ja, hier kom ik nog eens terug” en dat wil je als ondernemer toch bereiken?


Regels...

Onderstaande is een deel uit het literatuuronderzoek van mijn afstudeerscriptie voor mijn Bachelor Maatschappelijk Werk en Dienstverlening en de inleiding tot deze blog. “Niet-Westerse F-culturen kenmerken zich door een fijnmazige structuur van uitgebreide, strakke en gedetailleerde omgangsregels en communicatiecodes. Voor bijna iedere situatie bestaan gedetailleerde regels die het individu dient na te leven. Er is weinig ruimte voor eigen interpretatie en afwijkend gedrag. Ook religie speelt in deze culturen vaak een grote rol. Onze Westerse G-cultuur heeft een grofmazige structuur. Elk individu is vrij om de algemene regels te vertalen naar zijn eigen, individuele situatie (Pinto, 2004).” 

 

Ik zie het in Kenya overal, die zogenaamde fijnmazige F-cultuur, familie gericht en de rollen en lijnen zijn duidelijk. Toch heb ik sterk het gevoel dat binnen onze Westerse cultuur veel meer regels zijn waaraan je geacht word je aan te houden. Al veranderen die regels regelmatig. Kijk naar wat men zegt over eten, diëten en gezondheid… er zijn steeds nieuwe trends en regels die zogenaamd het antwoord zijn op overgewicht, en deze verdwijnen op een gegeven moment ook weer als sneeuw voor de zon. Kijk naar het opvoeden van kinderen, wanneer je een kind krijgt zijn daar regels aan gebonden waarvan verwacht wordt dat je je eraan houdt, al veranderen die regels regelmatig. In onze Westerse cultuur wijk je nogal snel af van de standaard, wat zegt dat over onze zogenaamde grofmazig cultuur met algemene regels die ieder zelf mag invullen? Zo algemeen zijn deze regels niet en zelf invullen wordt vaak alleen gewaardeerd wanneer je voldoet aan een trend of aan wat men over het algemeen ‘gewoon’ vindt. Eet iemand met zijn handen, dan is dat raar en niet geaccepteerd. Kies je ervoor om op blote voeten te lopen, dan zal je wel een gekkie zijn. Kies je ervoor om geen kinderen te willen dan worden er duizend vragen gesteld. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar we waren toch voor eigen interpretatie? 

 

Dit gaat nu al een paar dagen door mijn hoofd. Want ik zie in Kenia zoveel mensen die zich gewoon aan de regels houden en niet mopperen. Mensen die gewend zijn aan regels en daar ook heel veel uithalen als duidelijkheid, ritme en discipline in het dagelijks leven. En dan hebben we onze Westerse cultuur met een vrijheid om zelf in te vullen, maar die vrijheid geldt vaak alleen voor hen die voldoen aan wat de meerderheid ‘gewoon’ vindt. Eeuwenoude regels, hebben hun waarde bepaald en bewezen, onze flexibele en wispelturige regels zijn daarentegen nog niet bewezen en zijn dus ook erg gevoelig voor verandering en trends. Maar zijn vooral omgangsregels niet gewoon nodig om samen te kunnen leven en met respect met elkaar om te gaan? Kunnen we binnen die regels niet gewoon accepteren dat elk mens anders is en dat, zolang je jezelf en een ander niet schaadt, je zelf mag bepalen wat je doet, hoe je dat doet en waarom je iets doet? 

 

Zoals bekend ben ik erg gevoelig voor onrecht en vind ik het erg belangrijk om de waarde van elk mens te zien. Kunnen we dan niet gewoon eens naar onszelf kijken en van onszelf uitgaan voordat we naar een ander kijken en hen veroordelen? Heb respect voor jezelf en de ander, dat is DE leefregel van alle wereldreligies en naar mijn idee DE basis voor een mooie samenleving. 


Stoer

Ik heb mezelf jaren laten tegenhouden bij het waarmaken van één van mijn dromen, door allemaal redenen waardoor het misschien wel eens niet zou lukken. Ook dacht ik steeds dat ik ergens nog iets af te ronden had. Toch heb ik het gedaan, zelfs meerdere grote veranderingen in een periode van een paar jaar, die overigens voorbijgevlogen zijn, en mijn leven completer hebben gemaakt. Vanuit mijn motivatie en mijn passie! Zo ben ik met een bacheloropleiding gestart, nogmaals getrouwd, weer samen gaan wonen (dat zou ik noooooit meer doen had ik mijzelf beloofd), een eigen bedrijf gestart, besloten deels in Nederland en deels elders te wonen en te werken en als klapper ben ik blond gegaan. En er zijn nog meer dromen en vooral doelen, en laat ik me nog tegenhouden? Nee! Ga ik ze wederom weloverwogen volgen? Jazeker en soms houd ik er gewoon van om in het diepe te springen. Want wat hebben al deze veranderingen mij opgeleverd? Dat ik mij happy en vol zelfvertrouwen voel en ook al wankel ik wel eens, ik heb rust!

 

Maar deze blog gaat niet per se over mij. Deze blog schrijf ik omdat ik zo vaak om mij heen hoor dat mensen anders willen maar het niet durven. Deze blog gaat over motivatie en over ‘waarom niet?’

 

Motivatie is iets ongrijpbaars. Het is letterlijk datgene dat je drijft tot bepaald gedrag. Dat kan van binnenuit komen, intrinsieke motivatie, je dromen, passie en zelfontwikkeling. En van buitenaf, dus dat wat anderen ervan vinden. Ondanks dat wij in Nederland er een IK cultuur op nahouden, zijn we vaak ook rekening aan het houden met elkaar, de ander. Juist die motivatie van binnenuit stoppen we vaak, door de externe factoren en alle redenen waarom wij denken dat iets niet kan, lekker ver weg. Terwijl intrinsieke motivatie je juist drijft en je kracht geeft. 

De diepere reden waarom je iets nastreeft is vaak moeilijk uit te leggen. Want waarom wil je in dat land wonen of waarom wil je dat beroep uitoefenen? Ja, je kan een heleboel praktische dingen opnoemen, maar waarom heb je dat gevoel en waar komt dat vandaan is lastig te verwoorden. Doordat we dat gevoel wegstoppen blijven praktische drempels en andere externe factoren over om je vooral tegen te houden. 

 

Dus dan stel ik je de vraag, waarom niet? Wat kan er gebeuren? Mooi voorbeeld. Ik had een gesprek met een hele goede vriendin over haar werk. Zij werkte al 17 jaar voor dezelfde organisatie in nagenoeg dezelfde functie. Ze wilde eigenlijk graag weg, maar (vies woordje in dit betoog) durfde niet. Haar motivatie kwam echt wel van diep, ze wilde zich ontwikkelen en voelde dat, maar (daar heb je hem weer) geloofde er niet in. Haar man stond volledig achter haar wens en toch had ze dit gevoel al jaren en deed er niets mee. Dus ik vroeg haar, welke praktische stappen moet je ondernemen om dit te bereiken? Ja uhm… cv maken, vacatures zoeken, sollicitaties versturen, sollicitatiegesprekken voeren…die eerste drie waren overkoombaar, maar bij de laatste bleef ze steken met de opmerking ‘en dat durf ik dus niet’. Ok en waarom niet? Ja, wat moet ik dan zeggen, wat denken ze wel niet van mij, wat als ik iets verkeerds zeg, wat als wat ik niet goed genoeg ben, wat als ik de baan toch niet leuk vind en wat denken de dan van mij en en en en…. Dus ben ik stap voor stap met haar gaan kijken wat kan er misgaan? Tja het enige wat daar uitkwam is dat ze niet aangenomen werd en wel ervaring had opgedaan in het solliciteren. Twee maanden later belde ze en vertelde vol trots dat ze een nieuwe baan had, helemaal wat ze wilde. Nu inmiddels 3 jaar later is ze nog steeds happy, zich aan het ontwikkelen en ik zie een heel ander stuk van haar. 

 

Dus vraag jezelf af waarom niet? En laat je vooral leiden door je intrinsieke motivatie en een klein beetje gezond verstand, want dat is de gouden combi.

 

En lukt het niet, kom gerust eens langs voor een kop koffie en een ‘schop onder je kont motivatie gesprek’ 😉

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb